شور معنوی و شعور معنوی
مردم نمیتوانند ، بین شور عرفانی (معنوی) و شعور معنوی تفاوت قائل شوند.
شور معنوی (ابراز عشق خام) داشتن، دلیل بر داشتن شعور معنوی (قدرت تشخیص و تمیز و هدایت و رضایت است) نیست.
ولی اگر شعور معنوی باشد، میتواند از شور معنوی به طریق درست (گرمای خود و دیگران) استفاده کند.
شعور پرورشی است ولی شور از عشق داده شده و پخته نشده جاری میشود.
اگر شور هدایت شود به شعور می‌رسد.
اما در شعور میتواند شور هم باشد.
شعور از شور هدایت شده ،توسط عقل(عقل ا علی که به عقل رحمانی تبدیل شده است) ناشی میشود.
معنویت هم به ۳ بخش تقسیم میشود:
۱-قیل و قال(تمام مذاهب روی زمین).
۲-شور و حال(تمام مکاتب عرفانی روی زمین).
۳-شناخت و ستایش(راه تسلیم و رضا).
در قله و راس هرم عرفان واقعی و حقیقی ، فقط اندکی هستند، که طالب شناخت خدا هستند و به دنبال رضایت او می‌‌چرخند.